W ostatnich dniach mieliśmy okazje wspomagać grupę studentów Politechniki Wrocławskiej działającą pod nazwą Projekt DREAM. Młodzi inżynierowie z pomocą Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) wyślą profesjonalną rakietą suborbitalną zaprojektowane przez siebie urządzenie na wysokość 100km nad ziemią – jest to umowna granica kosmosu! Można spodziewać się, że w końcowej konstrukcji znajdą się elementy wytworzone przy pomocy technologii przyrostowych.
Kilka słów o Projekcie DREAM
Celem projektu DREAM (DRilling Experiment for Asteroid Mining) jest zbadanie parametrów procesu wiercenia w warunkach mikrograwitacji i próżni. Aby to osiągnąć, studenci bierą udział w międzynarodowym programie, koordynowanym przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA), Szwedzką Krajową Radę ds. Przestrzeni Kosmicznej (SNSB) i Niemiecką Agencję Kosmiczną (DLR), o nazwie REXUS (Rocket EXperiments for Students). Program polega na wysłaniu przygotowanych przez grupy studenckie z całej Europy eksperymentów na wysokość ok. 100 km na pokładzie rakiety suborbitalnej, przeprowadzenia pomiarów oraz późniejszej analizy otrzymanych wyników. W skład zespołu DREAM, działającego przy Politechnice Wrocławskiej, wchodzą studenci czterech różnych wydziałów: Mechaniczno-Energetycznego, Mechanicznego, Elektrycznego oraz Elektronicznego. Głównym celem eksperymentu jest zbadanie procesu wiercenia w warunkach mikrograwitacji, próżni oraz bardzo niskich temperatur. Zostanie to osiągnięte poprzez monitorowanie działania wiertła i zachowania urobku.
Jak wykorzystano technologie przyrostowe?
Wcześniej wspomniane pomiary odbędą się w specjalnie zaprojektowanej komorze, wykonanej przy pomocy technologii przyrostowych (w tym wypadku FDM). Laser liniowy z płaszczyzną umiejscowioną równolegle do powierzchni badanej próbki podświetli odłamki skały odrywane przez wiertło. Dzięki kamerze rejestrującej cały proces możliwe będzie stworzenie komputerowego obrazu ukazującego trajektorię urobku. Komora pomiarowa jest sercem eksperymentu w którym znajdować się będą: laser liniowy, diody oświetlające wnętrze komory oraz specjalna substancja wyłapującą zarejestrowany urobek. Dzięki jej budowie możliwe będzie efektywne rejestrowanie całego procesu. Wykorzystanie technologii przyrostowej w jej wytworzeniu, pomimo skomplikowanego kształtu, było niezwykle istotne ze względu na limit masy w jakim musi się zamknąć eksperyment, wymagania wytrzymałościowe (mogą wystąpić przeciążenia do 20G we wszystkich kierunkach) oraz budżet studenckiego projektu. Wydruk umożliwił studentom zoptymalizowanie trójkąta wymagań: masa-wytrzymałość-cena. Wartym wspomnienia jest również krótki, w porównaniu do konwencjonalnych metod wytwarzania, czas wykonania elementów.
Więcej informacji odnośnie założeń projektu, jego postępów oraz efektów znajdziecie na stronie internetowej Projektu DREAM.